برخورد مدیریت شهری با میراث کهن؛ نمایندۀ یک جهان‌بینی
حسین اکبری
مشاور شهردار در طرح‌های ویژۀ شهری
هدف از پرداختن به بافت‌های تاریخی (کهن)، نگارش اندیشه‌ها و روشن‌شدن مبانی نظری است که برخورد ما را با بافت‌های مدنظر توجیه و تبیین می‌کند و گزینش راه درست بر مبنای این یافته‌ها با اطمینان بیشتری انجام می‌شود. بزرگان معماری بر این باوراند که رفتار یک معمار و شهرساز با بافت یا ساختمانی کهن، بیانیه‌ای روشن دربارۀ مفهوم و ارزش سنت است. باور به این نکته که زیانِ روی‌دادن آنچه نباید، برگشت‌ناپذیر است ما را وامی‌دارد که در پی درست‌ترین راه باشیم. وظیفۀ هر فرد، انجام کار درست در هر لحظه است؛ کاری درست که بهترین شیوۀ پاسخ‌گویی زمان و مکان خود باشد، یعنی کاری بی‌زمان و بی‌مکان و متعلق به همۀ زمان‌ها و مکان‌ها و قطعاً انجام این کار درست تنها در سایۀ شناخت ژرف فراهم می‌آید.
چشم‌اندازهای شهرسازی ایران
دکتر بیژن کلهرنیا
هیأت علمی گروه شهرسازی دانشگاه رازی کرمانشاه
جان فریدمن در سال 1987 چشم‌اندازهای شهرسازی جهانی را ترسیم کرد و پیش از ارائۀ بیانیۀ چهاربخشی خود، به گذشته‌ای پنجاه‌ساله از تحول شهرسازی در جهان توجه داشت[1]. او معتقد بود شهرسازی و به بیان عام‌تر برنامۀ‌ریزی شهری، دانشی عام است که در حوزه‌های متعددی به‌کار برده می‌شود و به‌صورت ویژه، منظور برنامه‌ریزی فضایی است. منظور فریدمن از برنامه‌ریزی فضایی، پیوند انواع برنامه‌ریزی‌هایی است که برای بهبود محیط و زندگی بهتر انسان، حفظ تعادل و پایداری توسعه در محیط و شناخت جامع از آنچه که باید اجرا شود، تا کنون فراهم شده‌اند. بنابراین ماهیت برنامه‌ریزی، پیوند میان شناخت و عمل بوده و در این رابطۀ دوسویه چیزی تمام نمی‌شود، بلکه این روند همواره برای بهبود هر دو سوی شناخت و اجرا ادامه می‌یابد و در آن عوامل انسان، محیط و گسترۀ شناخت پیوسته تغییر کرده و به‌سوی هدفی متعالی‌تر حرکت می‌کنند.
[1]– Friedmann , Jhon (1987) , Planning in the Public Domain, Prinston University Press.
ارتقاء رفتار لرزهاي بر اساس تفكيك جرم سقف به چهار بخش داراي اندركنش ديناميكي
آریا الماسی[1]، محمود حسینی[2]
1.گروه مهندسي عمران، واحد علوم و تحقيقات، دانشگاه آزاد اسلامي، ايران
2.. پژوهشگاه بين المللي زلزله شناسي و مهندسي زلزله، تهران، ايران
چکیده
امروزه مقوله مقاوم سازي و آسيب پذير نبودن ساختمانها از اهميت ويژهاي برخوردار است. يكي از روشهاي پيشنهاد شده توسط آئين نامهها ايجاد اندركنش ديناميكي بين سازههاي هم جوار ميباشد. به كمك ايجاد اندركنش بين دو سازه همجوار ميتوان پاسخ ديناميكي هر دو سازه را كاهش داد. در اين تحقيق، به كمك پيشنهاد مورد بحث، ايده ايجاد اندركنش ديناميكي داخل يك ساختمان واحد ارائه و مورد بحث قرارگرفته است. در اين ايده، سازه ساختمان از لحاظ جرمي به 4 بخش با ويژگيهاي متفاوت تقسيم شده و به كمك ميراگرهاي خطي، بين بخشهاي مذكور اندركنش ديناميكي ايجادشده است. پاسخهاي سيستم براي چندين شتابنگاشت زلزله متفاوت به كمك برنامه نوشته شده در محيط نرم افزار متلب بررسي شدند. پس از انجام تحليل ديناميكي در سيستم متشكل از 4 جرم تفكيك شده و مقايسه نتايج آن با سازه اصلي مشخص شد كه به كمك اين ايده ميتوان پاسخ جابجايي سازه تقسيم شده را تا حدود 80 % نسبت به سازه اصلي كاهش داد.
